Opis

Monety polskie,  10 złotych Józef Piłsudski, 1935, srebro

 

Czas na drugą z ciekawostek przywiezionych przez Strzygę. Twierdzi, że zarobiła ją uczciwie we wsi Przezwiska (obecnie powiat Łowicki). Zarobiła ją, za poradę, jakiej udzieliła jednej z tamtejszych gospodyń w temacie jej relacji z małżonkiem.

 

Otóż miłość gospodarza jakby przygasła i często po okolicznych karczmach się pałętał. Rada Strzygi była skuteczna, bo miłość gospodarza do zleceniodawczyni zakwitła na nowo. Strzyga twierdzi, że obicie mu gęby było przypadkowe i na miłość do gospodyni żadnego wpływu nie miało.

Monety Polskie, 10 złotych wzór 1934 Józef Piłsudski – moneta  bita w srebrze, wprowadzona do obiegu 5 grudnia 1934 r. rozporządzeniem Ministra Skarbu z dnia 24 listopada 1934 r. w sześćdziesiątą siódmą rocznicę urodzin marszałka Józefa Piłsudskiego.

Została wycofana z obiegu na podstawie rozporządzenia ministrów gospodarki, finansów i spraw wewnętrznych Rzeszy wydanego 22 listopada 1939 r. w okresie Generalnego Gubernatorstwa, według którego monety bite w srebrze w okresie II Rzeczypospolitej należało obowiązkowo wymieniać na pieniądze papierowe.

 

Monetę bito z datami rocznymi 1934–1939

 

Monety polskie, 10 złotych Józef Piłsudski,  wzór 1934,  srebro, 1935 dla Ciebie?

Jeżeli lubisz stylowe, klimatyczne przedmioty. Chcesz zaimponować Twoim gościom drobiazgiem ze srebra. Szukasz fajnego prezentu. Zaczynasz swoją przygodę z kolekcjonowaniem monet.

 

Awers: Orzeł w koronie, wokoło napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA / 1935, niżej napis: 10 ZŁOTYCH 10, na tle promienie.

Rewers: Profil głowy J. Piłsudskiego, z lewej znak mennicy warszawskiej (herb Kościesza), na ramieniu napis: St.K. Ostrowski.

 

Bok: ząbkowany

Rok na monecie: 1935

Rok emisji: 1935

Tworzywo / metal: srebro (Ag.750)

Średnica (mm): 34 mm

Masa (g): 22 g

Nakład: 1 670 000

Projektant: Stanisław Kazimierz Ostrowski

Mennica: Warszawa

Emitent: Bank Polski

 

A tutaj znajdziecie katalog monet Rzeczypospolitej z okresu 1923 – 1939

 

Monety polskie: Złoty polski

Zloty polski został wprowadzony reformą walutową Władysława Grabskiego –  1 kwietnia 1924 roku. Zastąpił markę polską i był częścią reformy zwalczającej hiperinflację. Początkowo złoty wcale nie miał być złotym. Józef Piłsudski,  5 lutego 1919 roku wydał dekret o wprowadzeniu nowej waluty. Miała nosić nazwę „lech”.

Nie przypadło to do gustu większości parlamentarnej, która 28 lutego – uchylając dekret Naczelnika Państwa – postanowiła, że „Jednostka monetarna polska ma nazwę «złoty», którego setna część nazywa się «grosz»”.

W momencie wprowadzania złotego, za 1 800 000 marek otrzymywano 1 złotego, który „dzielił się na 100 groszy i miał wartość 0,3226 grama złota próby 900/1000” – podobnie jak frank szwajcarski. Za jednego dolara amerykańskiego płacono 5,18 złotego. Od 1 lipca 1924 r. marka przestała być prawnym środkiem płatniczym w Polsce. W ostatnim dniu działalności Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej obieg jej biletów wynosił 570,7 trylionów marek. Wymieniono 543 tryliony marek, co równało się 301,7 mln złotych.

Bank Polski SA miał pokrycie 30 proc. banknotów w złocie i obcych walutach oraz 70 proc. w srebrze, monetach srebrnych i zobowiązaniach Skarbu Państwa. Przejął złoto i waluty od Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej, a także społeczne dary od tzw. “Skarbu Narodowego”.

Ciekawostką jest, że po okresie perturbacji złoty polski był jedną z najstabilniejszych walut w Europie i walutą w pełni wymienialną.